MARNIE ORADAYKEN / WHEN MARNIE WAS THERE
Bugun sizlere yine Studio Ghibli elinden çıkmış ve 34. İstanbul Film Festivali kapsamında ülkemizde de seyirciyle buluşmuş bir anime filmden bahsetmek istiyorum Marnie Oradayken....
Filmin konusu ise ; Ana karakterimiz olan Anna evlatlık bir çocuktur ve psikolojik problemlerinin yanı sıra astım sorunları da baş gösterince temiz havası olan bir yere gitmesinin ona iyi geleceğine karar verilir ve uzak akrabalarının yanına Norfolk'a gider. Son derece sessiz ve içine kapanık bir çocuk olan Anna resim yaparak, doğa yürüyüşlerine çıkarak sağlığını geri kazanmaya çalışırken terk edilmiş bir ev dikkatini çeker.Kimsenin hayaletli diye yaklaşmak istemediği bu göl evinde Marnie adında bir kızla tanışır ve arkadaş olurlar.Fakat bir gün Marnie ortadan öylece yok olur bakalım geri döndüğünde Anna için neler değişmiş olacak, ilişkileri nasıl etkilenecek diye sordurtan son derece keyifli yer yer dramatik bir film...
Film Joan Robinson 'ın yazdığı aynı isimli çocuk hikayesinden uyarlama ve 85 yılından beri aktif şekilde muazzam filmler ortaya koyan Studio Ghibli artık film çekmeyeceğini açıkladığı için son işlerden birini izlemek son derece önemli diye düşünüyorum. Film çocukluk, yalnızlık ve aile gibi kavramlara farklı bir bakış açısı geliştirmenizi sağlıyor. Kimseye ne dünyaya ne de çevresine uyum sağlayıp arkadaş edinemeyen ve çocukluğunu yalnız geçirmek zorunda kalan Anna'nın hikayesine içiniz burkuluyor.
Çizimleriyle olsun insanı çocukluğuna döndüren konusuyla olsun son derece naif bir film kendisi.Filmin finali oldukça dramatik olmuş olayın bağlandığı yer dışında kullanılan şarkının da oldukça büyük etkisi olduğunu düşünüyorum ve sözlerini paylaşmak istiyorum....
FIRE ON THE OUTSIDE
Olmadı pek arkadaşım büyürken
Kendimle yetinmeyi öğrendim ben
Sadece ben, sadece ben, sadece ben.
Ve normal görünecek bu bakınca bana dışarıdan
Seviyorum okulda tek başıma yemeyi nasılsa
O yüzden kalacağım burada
Tam burada, tam burada, tam burada
Ve normal görünecek bu bakınca bana dışarıdan
Oturuyorum odamda bir başıma
Mehtapla geçen saatlerden sonra
Düşünüyorum adımı kim biliyor ki diye
O yüzden terk ettim evimi
Toplayıp pılımı pırtımı uzaklara gittim
Kaçtım geçmişimden bir gün ve güldüm,
Güldüm, güldüm, güldüm
Ve normal görüneceğim bana dışarıdan bakana
Bazen yolumu yitiriyorum,
Bazen aklım karışıyor
Bazen de aslında hiç iyi olmadığımı fark ediyorum
Ve ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum
Son olarak izlemek isteyenlere filmin fragmanı:
İyi Seyirler❤❤❤❤
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder